MÜZİĞİYLE DİNLEYENLERİ BÜYÜLEYEN ORPHEUS’UN HİKAYESİ

 

Sevdiğiniz birini kaybetmenin acısı yüreğinizde derin ve geçmeyecek yaralar bırakır. Hüzün kalbinize bir sis bulutu gibi çöker, en kuytu köşelerinize kadar ulaşır. Peki ya bu acıdan kurtulmak, o kişiyi geri getirmek mümkün olsaydı?

Antik Yunanistan’ın en ünlü ve en yetenekli müzisyeni Orpheus’la tanışmış mıydınız? Lirinin sesini duyanları hayrete düşüren, vahşi hayvanları ehlileştiren ve hatta denizin hırçın dalgalarını bile yatıştırarak çarşaf gibi bir hale büründüren müziğiyle ünlüdür o. Orpheus, dünyalar kadar sevdiği eşi Eurydice ile Yunanistan’da mutlu bir hayat sürerken, başlarına gelen talihsiz olaylar, Orpheus’u dünyadaki en hüzünlü adama dönüştürür.

Bir gün, Orpheus’un güzeller güzeli eşi Eurydice’yi bir yılan sokar ve kısa bir süre sonra hayatını kaybeder. Eurydice’nin bu zamansız ölümü, Orpheus’un kalbine bir mızrak gibi saplanır. O yetenekli müzisyen, hüznünü liriyle, müziğiyle doğaya ve insanlara yansıtmaya başlar.

Orpheus en sonunda dayanamaz, o biricik eşini geri getiremezse daha fazla devam edemeyeceğini anlar ve eşini kendi cennetinden dünyaya getirmek için yola koyulur.

Ölülerin ruhlarının bulunduğu yeraltına dünyasına gitmek bir hayli zor ve uğraştırıcıdır. İlk iş, ruhları yeraltı dünyasına götüren sandalcı Kharon’u ikna etmektir. İlginçtir ki, sadece ruhları taşıyan sandalcıyı kendisini taşıması için ikna etmek, Orpheus için hiç de zor olmamıştır. Lirini çalmaya başlar ve hüznünü, Eurydice’ye olan aşkını, sözcükler yerine, müziğiyle anlatmaya başlar. İlk sınavı geçmiş ve Kharon’u kendisini sandalıyla taşıması için ikna edebilmiştir. Şimdi ise sırada, yeraltı dünyasını bekçisi, üç başlı devasa bir köpek olan Cerberos’u geçmek vardır yeraltı dünyasına gidebilmek için. O hırçın ve kızgınlığıyla bilinen Cerberos’u, dakikalar içinde huzurla uyuklayan, bir yavru köpek edasıyla bakınan bir yaratığa dönüştürebilmiştir Orpheus. Orpheus, sonunda en zorlu rakibiyle karşılaşmıştır: yeraltı dünyasının tanrı ve tanrıçası, Hades ve Persephone.

Aslında, onları ikna edebileceğinden pek emin değildir. Karşısında görkemiyle tahtında oturan Hades, ve güzelliğiyle ünlenen ve bir o kadar da elmaslar kadar sert bir tanrıça olan Persephone vardır. Orpheus’un eli ayağı birbirine dolaşmıştır korkusundan ve heyecanından. Önce kendini tanıtır ve eşini dünyaya geri getirmek istediğini belirtir sözleriyle. Tanrı ve tanrıça, öfkelenir bu sözleri duyduğunda. Orpheus sözleriyle ikna edemeyeceğini anladığında, hemen lirine sarılır ve en hüzünlü, Eurydice’ye olan sonsuz aşkını ve onsuz o da yaşayan bir ölü olacağını anlatmaya başlar bestesiyle. Bu muazzam müzik karşısında, Hades ve Persephone bile gardlarını indirip, izin vermişlerdir Eurydice’nin dünyaya dönmesine. Ancak Hades’in tek bir şartı vardır: Güneşin parlak ışıklarına ulaşmadan Eurydice ile beraber mağaradan çıkarken, asla arkasına bakmayacaktır Orpheus. Ne zaman ki ışığa tam anlamıyla ulaşırlarsa, bu iki sevgili birbirlerine kavuşacaktır.

Orpheus bu şartı düşünmeden ve kendi sabırsızlığını hesaba katmadan kabul edip yeraltı dünyasından çıkmak ve yeryüzüne ulaşmak üzere yola koyulur. Yürüyorken, arkasından sevgili eşi Eurydice’nin kendisini takip ettiğini hisseder ve arkasına bakmaya yeltenir eşinin o güzel yüzünü görmek için. Sonradan yaptığını fark eder ve tutar kendisini ve bakmaz. Bu olay yol boyunca defalarca tekrarlanır. Artık daha fazla bekleyebilecek sabrı kalmadığında -tam da mağaradan çıkmak ve gün ışığına ulaşmak üzereyken- arkasını döner ve bakar güzel eşinin yüzüne. O anda Euyrdice, sert bir rüzgarla o mağaraya geri çekilmeye başlar. Orpheus peşinden koşar ama yetişemez. Yaptığı hatanın pişmanlığıyla evinin yoluna koyulurken, en acıklı ve en hüzünlü şarkısını besteler.